C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Tapu Terimleri Sözlüğü 2

~~Ç~~ Harfi ile Başlayan Osmanlıca Tapu Terimleri Sözlüğü

~~Ç~~

Çeh : Kuyu, çukur.

Çehâr : Dört, erbaa.

Çehâr-deh : Ondört.

Çeharüm : Dördüncü.

Çemenistan : Bahçe, çimenlik.

Çeper : Cidar, duvar.

Çeram : Otlak.

Çera-zar : Otlak, çayır.

Çerb-ahur : İçinde yemi bol olan ahır ya da Bolluk içinde yaşıyan kimseye verilen ad.

Çâh : Kuyu ya da Çukur.

Çâh-ı bün : Kuyu dibi.

Çâk: Yarık, yırtık, Yırtmaç, Keskin metallerin çıkardıkları ses ya da yankı, Şafaktan sonraki sabah beyazlığı, minik pencerecik, çakı gibi hazır olmak.

Çakuç : Çekiç.

Çam : Eğilme, Eğrilme, bükülme ya da Salınım.

Çar-tak : Çardak : Dört köşesi olan çadır.

Çar-deh : Ondört.

Çar-gâh : Dört taraf demektir: Doğu(şark), Batı(garb), Kuzey(şimal), Güney(cenub).

Çar-guşe : Dört köşe, Dört taraf, Dört yön, Dört bir yan.

Çarh : Çark, tekerlek, Felek, gök, sema, Ok yayı, Elbisede yaka, Tef, Devreden, dönen, Çakır doğan, Talih.

Çar-u yek : Dörtte bir.

Çarüm : Dördüncü.

Çığır : Yeni açılan patika yolu, Ayak izi ile karlı yerde açılan yol, Başkalarının da uyabileceği yeni bir tarz ve yol, Çığın açtığı iz, yol

Çihar : dört.

Çihil : Kırk, Çok, ziyade, fazla.

Çim : Rutubetten hasıl olan yosun, Kesilmiş çimenli yerler.

Çiz : Şey, Nesne.

Çug : Su arkı, Boyunduruk.